Γεννήθηκε στην Αθήνα τον Οκτώβριο του 1949. Αποφοίτησε από την Ακαδημία του Ουίλιστον, Ήστχάμπτον το 1967 με Μάστερ και από
το Πανεπιστήμιο του Χάρβαρντ το 1970 με μπάτσελορ στα Οικονομικά. Είναι επίσης κάτοχος πτυχίου ΜΒΑ από το Πανεπιστήμιο της Κολούμπια -1972.
Διετέλεσε αντιπρόεδρος του Οργανισμού Ωνάση στη Νέα Υόρκη και αργότερα επίτιμος πρόεδρος και κύριος μέτοχος στην εταιρεία Άστον Μάρτιν Lagonda Holdings Ltd, την βρετανική αυτοκινητοβιομηχανία. Είναι πρόεδρος της εταιρείας Lion Finance S.A. και της θυγατρικής σε ναυτιλιακές επιχειρήσεις και σε επενδύσεις μαρινών πολυτελείας. Ο κ. Νικόλας Παπανικολάου έχει τιμηθεί με τον μεγαλόσταυρο του Τάγματος του Αγίου Ιωάννου της Ιερουσαλήμ.
Συναντήσαμε τον κ. Παπανικολάου στο περιθώριο των εργασιών του Διεθνούς Φόρουμ ‘Διάλογος Πολιτισμών’ που πραγματοποιήθηκε στην Ρόδο την περασμένη εβδομάδα. Στην εξαιρετικά ενδιαφέρουσα συνέντευξη που ακολουθεί, μας μίλησε για την κρίση και τις αιτίες της καθώς και για την κατάσταση της οικονομίας στην Ελλάδα:
«Κατά τη γνώμη μου είναι πάρα πολύ δύσκολη η κατάσταση αυτή τη στιγμή. Μην ξεχνάμε ότι η Ελλάδα είναι ένα πάρα πολύ μικρό ποσοστό του κινδύνου απέναντι στο Ευρώ. Ο μέγας κίνδυνος είναι οι Ευρωπαϊκές Τράπεζες, οι οποίες για όλα τα βραχυπρόθεσμα δάνειά τους μέχρι προ ενός έτους εξαρτιόντουσαν από την Αμερική και από αυτό που αποκαλούμε ‘Money Market Fund Managers’. Αυτές είναι εταιρείες που μαζεύουν τα χρήματα των μικρών καταναλωτών που αντί να τα τοποθετήσουν σε μια τράπεζα και να παίρνουν λιγότερο από 1% τα δίνουν σε ένα ‘Money Market Fund Managers’ και έπαιρναν ας πούμε 2%. Αυτοί οι Managers των εταιρειών αυτών δάνειζαν τις Ευρωπαϊκές Τράπεζες κι έτσι ικανοποιούσαν τις βραχυπρόθεσμες ανάγκες τους. Όταν ξεκίνησε η κρίση του Ευρώ, οι Αμερικανοί ‘Money Market Fund Managers’ (αλλά και Ευρωπαίοι) σταμάτησαν να δανειοδοτούν τις Ευρωπαϊκές Τράπεζες, βραχυπρόθεσμα. Ως αποτέλεσμα αυτού, η Αμερικανική κυβέρνηση, μυστικά, έχει ήδη δώσει 55 δις δολάρια σε βραχυπρόθεσμα δάνεια στις Ευρωπαϊκές Τράπεζες για να τις στηρίξει… με την μύτη πάνω από το νερό. Αυτός είναι ο σοβαρός κίνδυνος. Όχι τα μερικά δις που χρωστάει η Ελλάδα. Ο μέγας κίνδυνος για το Ευρώ είναι η οικονομική κατάσταση των Ευρωπαϊκών Τραπεζών. Μην ξεχνάμε ότι αυτές οι Τράπεζες –συμπεριλαμβανομένων και των Ελληνικών- αναγκάζονταν να αγοράζουν τα Κρατικά Ομόλογα που εξέδιδαν οι κυβερνήσεις τους. Και μην μας πει κανείς ότι οι μεγάλες Ελληνικές Τράπεζες δεν υφίσταντο πιέσεις από το Ελληνικό Κράτος –ενίοτε- για να αγοράζουν τα Κρατικά Ομόλογα. Όταν λοιπόν αυτά τα ομόλογα είναι αμφίβολα, οι Τράπεζες σύμφωνα με τους διεθνείς κανονισμούς αναγκάζονται κάθε 6 μήνες να αναθεωρούν τον ισολογισμό τους και να κατεβάζουν την αξία των ομολόγων αυτών σε αυτό που ανταποκρίνεται προς την πραγματική τους τιμή στην αγορά. Αυτό έχει δημιουργήσει μια τεράστια κρίση σε όλες τις Τράπεζες της Ευρώπης. Γι’ αυτό, σας λέω ότι προσωπικά εγώ εκνευρίζομαι όταν κάποιοι μεταθέτουν την ευθύνη στην Ελλάδα για την κρίση. Βλέπουμε ότι και άλλες χώρες έχουν προβλήματα τώρα. Η ευθύνη της Ελλάδας, ανταποκρίνεται σε ένα μικρό – μικρό κλάσμα του συνολικού προβλήματος της κρίσης του Ευρώ. Και δυστυχώς, το πρόβλημα είναι τεράστιο».
Σε ερώτηση πώς αισθάνθηκε σαν ομογενής, ακούγοντας τον υποψήφιο για τον Προεδρικό Θώκο κ. Ρόμνεϊ να φέρνει ως παράδειγμα προς… αποφυγήν την Ελλάδα, υπογράμμισε:
«Θα σας εκπλήξει ίσως η απάντησή μου: αισθάνθηκα πάρα πολύ καλά… Και ξέρετε γιατί; Διότι η ανευθυνότητα η οποία είδαμε από την πολιτική ηγεσία της Ελλάδας αυτά τα τελευταία 30 χρόνια, πράγματι πρέπει να είναι και να παραμείνει ως παράδειγμα προς αποφυγήν και πρέπει να λέμε την αλήθεια. Δεν έφταιγε ο κόσμος για την κατάντια της Ελλάδας. Όταν εθίζεις τον κόσμο στο εύκολο χρήμα, στις μεγάλες συντάξεις κ.λπ. και του λές ‘δεν υπάρχει πρόβλημα χρημάτων’ και ξέρεις με μαθηματική ακρίβεια ότι βαδίζεις προς τον γκρεμό ποιος έχει ευθύνη; Η πολιτική ηγεσία της χώρας ευθύνεται γι’ αυτό. Πολύ σωστά τους το είπε ο Ρόμνεϊ. Διότι αν πέσει και η Αμερική, καήκαμε όλοι. Ας συνετιστούν πρώτα και οι Αμερικανοί και μετά να κοιτάξουν πώς θα σώσουν εμάς τους Ευρωπαίους από τα χάλια μας…»
Καταλήγοντας, αναφέρθηκε στις ‘πελατειακές σχέσεις’ και στη σωρεία προσλήψεων ημετέρων που κατέστρεψαν τον δημόσιο τομέα τις τελευταίες δεκαετίες ενώ τόνισε την αναγκαιότητα ως μονόδρομο των αποκρατικοποιήσεων στο μοντέλο της Βρετανίας, επί ‘Σιδηράς Κυρίας’ (Μάργκαρετ Θάτσερ).
Πέγκυ Ντόκου – Μάνος Σταυριανός
Διετέλεσε αντιπρόεδρος του Οργανισμού Ωνάση στη Νέα Υόρκη και αργότερα επίτιμος πρόεδρος και κύριος μέτοχος στην εταιρεία Άστον Μάρτιν Lagonda Holdings Ltd, την βρετανική αυτοκινητοβιομηχανία. Είναι πρόεδρος της εταιρείας Lion Finance S.A. και της θυγατρικής σε ναυτιλιακές επιχειρήσεις και σε επενδύσεις μαρινών πολυτελείας. Ο κ. Νικόλας Παπανικολάου έχει τιμηθεί με τον μεγαλόσταυρο του Τάγματος του Αγίου Ιωάννου της Ιερουσαλήμ.
Συναντήσαμε τον κ. Παπανικολάου στο περιθώριο των εργασιών του Διεθνούς Φόρουμ ‘Διάλογος Πολιτισμών’ που πραγματοποιήθηκε στην Ρόδο την περασμένη εβδομάδα. Στην εξαιρετικά ενδιαφέρουσα συνέντευξη που ακολουθεί, μας μίλησε για την κρίση και τις αιτίες της καθώς και για την κατάσταση της οικονομίας στην Ελλάδα:
«Κατά τη γνώμη μου είναι πάρα πολύ δύσκολη η κατάσταση αυτή τη στιγμή. Μην ξεχνάμε ότι η Ελλάδα είναι ένα πάρα πολύ μικρό ποσοστό του κινδύνου απέναντι στο Ευρώ. Ο μέγας κίνδυνος είναι οι Ευρωπαϊκές Τράπεζες, οι οποίες για όλα τα βραχυπρόθεσμα δάνειά τους μέχρι προ ενός έτους εξαρτιόντουσαν από την Αμερική και από αυτό που αποκαλούμε ‘Money Market Fund Managers’. Αυτές είναι εταιρείες που μαζεύουν τα χρήματα των μικρών καταναλωτών που αντί να τα τοποθετήσουν σε μια τράπεζα και να παίρνουν λιγότερο από 1% τα δίνουν σε ένα ‘Money Market Fund Managers’ και έπαιρναν ας πούμε 2%. Αυτοί οι Managers των εταιρειών αυτών δάνειζαν τις Ευρωπαϊκές Τράπεζες κι έτσι ικανοποιούσαν τις βραχυπρόθεσμες ανάγκες τους. Όταν ξεκίνησε η κρίση του Ευρώ, οι Αμερικανοί ‘Money Market Fund Managers’ (αλλά και Ευρωπαίοι) σταμάτησαν να δανειοδοτούν τις Ευρωπαϊκές Τράπεζες, βραχυπρόθεσμα. Ως αποτέλεσμα αυτού, η Αμερικανική κυβέρνηση, μυστικά, έχει ήδη δώσει 55 δις δολάρια σε βραχυπρόθεσμα δάνεια στις Ευρωπαϊκές Τράπεζες για να τις στηρίξει… με την μύτη πάνω από το νερό. Αυτός είναι ο σοβαρός κίνδυνος. Όχι τα μερικά δις που χρωστάει η Ελλάδα. Ο μέγας κίνδυνος για το Ευρώ είναι η οικονομική κατάσταση των Ευρωπαϊκών Τραπεζών. Μην ξεχνάμε ότι αυτές οι Τράπεζες –συμπεριλαμβανομένων και των Ελληνικών- αναγκάζονταν να αγοράζουν τα Κρατικά Ομόλογα που εξέδιδαν οι κυβερνήσεις τους. Και μην μας πει κανείς ότι οι μεγάλες Ελληνικές Τράπεζες δεν υφίσταντο πιέσεις από το Ελληνικό Κράτος –ενίοτε- για να αγοράζουν τα Κρατικά Ομόλογα. Όταν λοιπόν αυτά τα ομόλογα είναι αμφίβολα, οι Τράπεζες σύμφωνα με τους διεθνείς κανονισμούς αναγκάζονται κάθε 6 μήνες να αναθεωρούν τον ισολογισμό τους και να κατεβάζουν την αξία των ομολόγων αυτών σε αυτό που ανταποκρίνεται προς την πραγματική τους τιμή στην αγορά. Αυτό έχει δημιουργήσει μια τεράστια κρίση σε όλες τις Τράπεζες της Ευρώπης. Γι’ αυτό, σας λέω ότι προσωπικά εγώ εκνευρίζομαι όταν κάποιοι μεταθέτουν την ευθύνη στην Ελλάδα για την κρίση. Βλέπουμε ότι και άλλες χώρες έχουν προβλήματα τώρα. Η ευθύνη της Ελλάδας, ανταποκρίνεται σε ένα μικρό – μικρό κλάσμα του συνολικού προβλήματος της κρίσης του Ευρώ. Και δυστυχώς, το πρόβλημα είναι τεράστιο».
Σε ερώτηση πώς αισθάνθηκε σαν ομογενής, ακούγοντας τον υποψήφιο για τον Προεδρικό Θώκο κ. Ρόμνεϊ να φέρνει ως παράδειγμα προς… αποφυγήν την Ελλάδα, υπογράμμισε:
«Θα σας εκπλήξει ίσως η απάντησή μου: αισθάνθηκα πάρα πολύ καλά… Και ξέρετε γιατί; Διότι η ανευθυνότητα η οποία είδαμε από την πολιτική ηγεσία της Ελλάδας αυτά τα τελευταία 30 χρόνια, πράγματι πρέπει να είναι και να παραμείνει ως παράδειγμα προς αποφυγήν και πρέπει να λέμε την αλήθεια. Δεν έφταιγε ο κόσμος για την κατάντια της Ελλάδας. Όταν εθίζεις τον κόσμο στο εύκολο χρήμα, στις μεγάλες συντάξεις κ.λπ. και του λές ‘δεν υπάρχει πρόβλημα χρημάτων’ και ξέρεις με μαθηματική ακρίβεια ότι βαδίζεις προς τον γκρεμό ποιος έχει ευθύνη; Η πολιτική ηγεσία της χώρας ευθύνεται γι’ αυτό. Πολύ σωστά τους το είπε ο Ρόμνεϊ. Διότι αν πέσει και η Αμερική, καήκαμε όλοι. Ας συνετιστούν πρώτα και οι Αμερικανοί και μετά να κοιτάξουν πώς θα σώσουν εμάς τους Ευρωπαίους από τα χάλια μας…»
Καταλήγοντας, αναφέρθηκε στις ‘πελατειακές σχέσεις’ και στη σωρεία προσλήψεων ημετέρων που κατέστρεψαν τον δημόσιο τομέα τις τελευταίες δεκαετίες ενώ τόνισε την αναγκαιότητα ως μονόδρομο των αποκρατικοποιήσεων στο μοντέλο της Βρετανίας, επί ‘Σιδηράς Κυρίας’ (Μάργκαρετ Θάτσερ).
Πέγκυ Ντόκου – Μάνος Σταυριανός
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου