‘Έφυγε’ ένας μεγάλος Ροδίτης – Ο Εμμανουήλ Δημητράκης

Λίγες ημέρες πριν έφυγε από τη ζωή ένας μεγάλος Ροδίτης. Ένας άνθρωπος που έδωσε πολλά σε αυτό τον τόπο τον οποίο και αγάπησε πολύ. 

Ο Λίλος, (όπως όλοι τον αποκαλούσαμε) γεννήθηκε στο Νιοχώρι της Ρόδου, τον Αύγουστο του 1924. Ήταν το δεύτερο παιδί του Δημήτρη και της Άννας Δημητράκη, το πρώτο ήταν η Μαγκαφούλα (Φούλα), ο Λίλος μετά και το τrίτο παιδί η Δέσπω. 

Ο πατέρας του διατηρούσε το πρώτο τυπογραφείο στην Ρόδο, στην οδό Απεελλού, στην Παλιά Πόλη, το οποίο αργότερα ήταν βιβλιοπωλείο. Ο Λίλος, όμως, ήταν ανήσυχο πνεύμα, προτίμησε τελειώνοντας πρώτα στην Αμαράντειο το δημοτικό και κατόπιν το λύκειο, επί Ιταλοκρατίας, να ασχοληθεί με το εμπόριο. Ήταν ο πρώτος εισαγωγέας ποδηλάτων (Λενιάνο) και των πρώτων λεωφορείων που κυκλοφόρησαν στην Ρόδο. Αργότερα υπήρξε ο αντιπρόσωπος Δωδεκανήσου στην εταιρία ΜΑRTINI, την περίοδο που η Ρόδος άρχισε να αναπτύσσεται τουριστικά. Συγχρόνως και εισαγωγέας για τα Δωδεκάνησα της Ιταλικής αντιπροσωπίας LANEROSSI γνωστή για τις κουβέρτες και τα μαλλιά πλεξίματος. 

Κατείχε την θέση του Γενικού Γραμματέα του Δήμου Ρόδου, επί Δημαρχίας του αλησμόνητου Μιχαήλ Πετρίδη, εποχή που θεωρήθηκε, ως ‘χρυσή’ για την Ρόδο. Θανόντος του Πετρίδη, συνέχισε στην ίδια θέση επί Δημαρχίας Ζαχαριάδη και κατόπιν ,για λίγο χρονικό διάστημα, επί Δημαρχίας του αλησμόνητου Γιώργου Βρούχου.
Χρημάτισε για πολλά χρόνια Πρόεδρος του Ελληνικού Ερυθρού Σταυρού, συμμετέχοντας επίσης και σε πολλά άλλα σωματεία της πόλης μας.
Το 1950 παντρεύτηκε την Κικίτσα Αγιακάτσικα και απέκτησε μαζί της την μοναχοκόρη τους Αγγελική-Περσεφόνη,την Πένη, όπως την γνωρίζουμε όλοι μας.
Έζησαν μια όμορφη ζωή, γεμάτη αγάπη, μουσική, λογοτεχνικά βράδια, σ’ ενα σπίτι που ήταν πάντα ανοιχτό για όλο τον κόσμο.
Ο Εμμανουήλ Δημητράκης, ήταν άνθρωπος που αγαπούσε τον τόπο του και προσέφερε, με κάθε τρόπο τις υπηρεσίες του, με σεβασμό και αξιοπρέπεια στον συνάνθρωπο.
Όταν έφυγε από την ζωή η Κικίτσα, το 1978, λίγα χρόνια αργότερα, παντρεύτηκε την Σταυροθέα Μαλλέ, με την οποία ζούσε μαζί μέχρι και το τέλος της ζωής του.

Ήταν ο άνθρωπος που πέρασε από την ζωή μας και μας έδωσε μαθήματα ανθρωπισμού, αξιοπρέπειας, συναδελφικότητας και αγάπης.

Καλό σου ταξίδι, αγαπημένε μας Λίλο... Δεν θα σε ξεχάσουμε ποτέ...

Η κηδεία του έγινε το Σάββατο στον Ευαγγελισμό και η ταφή του στον Ταξιάρχη.

 (Ευχαριστούμε την κα Πένη Βαλάκη για το κείμενο)